Mε τη φετινή του θεματική το Athens Pride επιχειρεί να θέσει στο επίκεντρο την πηγή των διακρίσεων και των καταπιέσεων που δέχεται η LGBTQ κοινότητα, την παιδεία. Πράγματι οι  σεξιστικές, ομοφοβικές, αμφιφοβικές και τρανσφοβικές αντιλήψεις και συμπεριφορές είναι κάτι που μας μαθαίνεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Μέσα τόσο από το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα όσο και από την αγωγή που λαμβάνουμε από το άμεσο οικογενειακό αλλά και το ευρύτερο κοινωνικό μας περιβάλλον, μαθαίνουμε τι είναι αποδεκτό και τι όχι, με ποιον μπορούμε να ερωτευτούμε και με ποιους τρόπους επιτρέπεται να εκφράζουμε το φύλο μας.

Η παιδεία -και αντίστοιχα η έλλειψη της- είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα. Θεωρούμε ωστόσο πως εξίσου -αν όχι και περισσότερο – σημαντικό για να διορθώσουμε κάποια πράγματα είναι πρώτα να τα προσδιορίσουμε συγκεκριμένα και να τα ονοματίσουμε. Δεν είναι απλά η “παιδεία”. Είναι η πατριαρχία, η τρανσφοβία, η αμφιφοβία, η ομοφοβία, η ξενοφοβία, ο εθνικισμός. Είναι σχέσεις και συστήματα καταπίεσης που υπάρχουν τόσο έξω όσο και μέσα στην κοινότητα.

Ειδικότερα για εμάς ως νέα άτομα η παιδεία φέρει ένα διττό ρόλο: αφενός η εμπειρία μας με αυτήν είναι πρόσφατη και άμεση, καθώς βρισκόμαστε ακόμη στη διαδικασία απόκτησης γνώσεων και διαμόρφωσης της προσωπικότητας και του χαρακτήρα μας, αφετέρου η έλλειψη της παιδεία βλέπουμε συχνά να χρησιμοποιείται εναντίων μας, ως απόδειξη της μη κανονικότητας μας και της απόρριψης των κανονικοτήτων μέσα στις οποίες μας μεγάλωσαν.

Η παιδεια που εχει αναγκη η γενια μας, συνεχιζοντας σε οσα εχτισαν οι προηγουμενοι και δουλευοντας για να μην χρειαζεται να παλεψουν οι επομενοι, στοχευει στην καλλιεργεια της αποδοχης Και στην επιδιωξη της ισοτητας σε μια κοινωνια που δεν ειναι ιδιαιτερα φιλικη απεναντι μας. Σε καθημερινότητες απου απαρτίζονται πλέον από άνοδο ακροδεξιάς, καθημερινή έκθεση σε προσβολές και εκφοβισμό, ανεργία, και  παρατηρούμε συνεχώς την ανάγκη ταυτοποίησης σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων και την αντιμετώπισή τους τόσο με πιο άμεσες και ριζικές διεκδικήσεις, και με την απαραίτητη εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση τόσο των κοινωνικών ομάδων και φορέων σε σχέση με αυτά, όσο και τη δική μας.

To Αthens Pride αποτελεί το μεγαλυτέρο event ορατότητας της ελληνικής LGBTQ Κοινότητας. Ειναι εκείνη η μια ημέρα το χρόνο που διεκδικούμε το δημόσιο χώρο και λόγο, αλλά και το δικαίωμα μας να υπάρχουμε και να ζούμε μια ζωή με ασφάλεια και αξιοπρέπεια, περήφανες για τον εαυτό μας. Μέσα στα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές προσπάθειες ώστε αυτό να μπορεί να είναι ανοιχτό και να εκπροσωπεί όλες τις ομάδες που αποτελούν την κοινότητά μας, η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είναι ιδιαίτερα ποικιλόμορφη και πολυδιάστατη, και πολύ συχνά κάποιες φωνές μέσα της καλύπτονται από κάποιες άλλες. Είναι χρέος μας να δίνουμε την πρέπουσα σημασία στα ιδιαίτερα βιώματα, τις καταπιέσεις και τις διεκδικήσεις των ατόμων που οι ταυτότητες τους δεν είναι συνήθως στο επίκεντρο, πρωτίστως μέσα στην ίδια μας την κοινότητα.

Έχουμε όμως πολύ δρόμο να καλύψουμε ακόμα και οι προσπάθειες για ένα συμπεριληπτικό pride έρχονται να συναντήσουν κινήσεις αντιφατικές, που μας πηγαίνουν βήματα πίσω. Πως πορούμε να μιλάμε για διαθεματικότητα όταν η ενδεχόμενη συμμετοχή της αστυνομίας στο pride έγινε δεκτή με χαρά από μεγάλο μέρος της κοινότητας; Της ίδια αστυνομίας που παραβιάζει την αξιοπρέπεια των σεξεργατριών, που εκκενώνει τις καταλήψεις που δίνουν στέγη σε πρόσφυγες, που προστάτευσε την τρανσφοβική εκδήλωση του Δήμου Κορίνθου ενάντια στη θεματική εβδομάδα. Φαίνεται πως έχουμε ξεχάσει ότι τα Prides αποτελούν ημέρα μνήμης απέναντι στην κάθε λογής καταπίεση και αστυνόμευση. Για ακόμη μια φορά τα πιο προνομιούχα κομμάτια της κοινότητας αφήνουν πίσω τα υπόλοιπα, που πλήττονται από την αστυνομική βία. Δεν υποστηρίζουμε πως η κοινότητα θα πρέπει να διακόψει τον διάλογο με την αστυνομία – το αντίθετο. Μια πιο φιλική και ευαισθητοποιημένη αστυνομία που θα προστατεύει αποτελεσματικά όλα τα LGBTQ άτομα είναι προς το συμφέρον μας και τα τμήματα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας φαίνεται πως βελτιώνονται εντυπωσιακά. Αυτός ο διάλογος όμως, είναι ακόμη σε πρώιμο στάδιο. Η ελληνική αστυνομία έχει πολύ δρόμο ακόμα, μέχρι να κερδίσει στο σύνολο της την θέση της ως συμμάχου στο πλευρό της κοινότητας.  Όσο η αστυνομία ως θεσμός συνεχίζει να ασκεί βία σε, πρόσφυγες, μετανάστες τρανς άτομα και σεξεργάτριες, η συμμετοχή της στο pride δε μπορεί παρά να μας προβληματίσει. Θα πρέπει ως κοινότητα να δούμε που στεκόμαστε και αυτή μας η απόφαση να μην είναι μία επιλογή αποκλεισμού των πιο καταπιεσμένων ομάδων της κοινότητάς μας που θα βρωμάει από τα cis, ντόπια ή ταξικά προνόμιά μας.

Η ισότητα είναι θέμα παιδείας, και παιδεία είναι το να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά και να μη διστάζουμε να αναδιαμορφώνουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε αναγνωρίζοντας και σεβόμενοι τα διαφορετικά, ιδιαίτερα βιώματα των ανθρώπων γύρω μας. Η παιδεία είναι θέμα ρευστότητας, εξέλιξης και ανατροπής, συνεννόησης, συνδιαμόρφωσης, ενσυναίσθησης και διαθεματικότητας. Η LGBTQ κοινότητα οφείλει να διαμορφώσει χώρους συμπεριληπτικούς στους οποιους θα μπορούν να ανήκουν τα τρανς άτομα, οι γυναίκες, τα ίντερσεξ άτομα, οι ταυτότητες εκτός του διπόλου του φύλου, οι πρόσφυγες και οι μεταναστριες, οι σεξεργάτες και οι σεξεργάτριες, όλα τα διαφορετικά σώματα, με σεβασμό για την αναπηρία και την ψυχική ασθένεια. Οφείλουμε να θέσουμε μια στέρεη βάση σεβασμού και αλληλεγγύης, πάνω στην οποία θα στηρίξουμε τους αγώνες μας.